Overzicht actieve loopbaan

Emile Gallé  (1846-1904) studeerde aan het Lycée Impérial in Nancy en had op zijn zestiende al veel over keramieken glasdecoratie geleerd in de ateliers van pottenbakkerij St. Clément, die  goederen leverde aan de winkel van zijn vader. Zijn vader, Charles Gallé-Reinemer, werd later mede-eigenaar van deze pottenbakkerij en Émile ging zowel geglazuurd aardewerk als glaswerk voor hem decoreren. In deze periode studeerde Gallé tevens plantkunde bij professor Vaultrin, tekenen bij professor Casse en landschapsschilderkunst bij Paul Pierre.

Van 1864 tot 1866 woonde Gallé in Weimar, waar hij plantkunde, mineralogie en kunstgeschiedenis studeerde. Na zijn studie keerde Gallé terug naar Lorraine en werkte daar een jaar voor zijn vader, waarna hij een driejarig leerlingschap begon bij Burgun, Schverer & Co, het glas- en decoratieatelier in Meisenthal dat het familiebedrijf in Nancy van ongedecoreerde goederen voorzag.

In 1870 ging hij in dienst vanwege de Frans-Duitse oorlog. Een jaar later vertegenwoordigde Gallé het familiebedrijf op de afdeling “Art de France” van de “First Annual lnternational Exhibition” in Londen en na zijn terugkeer naar Frankrijk haalde hij zijn vader over het familiebedrijf te verplaatsen naar Nancy, omdat St. Clément nu in Duitse handen was.

In 1873 werd er een nieuwe glasfabriek opgericht in Nancy en vier jaar later werd Gallé directeur van het familiebedrijf. Hij ontwikkelde veel nieuwe technieken en zijn decoraties waren steeds vaker geïnspireerd op de natuur.

In 1878 kreeg Gallé enthousiaste kritieken en vier gouden medailles op de “Exposition Universelle” in Parijs. Aangespoord door dit succes bouwde hij grotere ateliers om een grotere productiecapaciteit te verkrijgen en in 1884, na een vruchteloze zoektocht naar geschikte houten voeten voor zijn art-nouveauglaswerk, kocht hij grond voor een nieuwe meubelmakerij. De meubelontwerpen die Gallé vervolgens maakte, waarvan de structuur en decoratie geïnspireerd waren op plantenvormen, werden voor het eerst getoond op de “Exposition Universelle” van 1889, waar hij tevens lof kreeg voor zijn nieuwe glasontwerpen waarin veel technieken waren gebruikt, zoals etsen, graveren en vergulden. Op deze tentoonstelling kreeg hij een Grand Prix en de hoogste Franse onderscheiding: een “Légion d’Honneur”.

In 1894 opende hij een grotere glasfabriek met een immense productiecapaciteit. In 1901 werd hij voorzitter van de “Alliance Provinciale des Industries d’Art”, later bekend als de École de Nancy.