Overzicht actieve loopbaan

Henri van de Velde (1863-1957) studeerde van 1881 tot 1884 schilderkunst aan de Académie des Beaux-Arts in Antwerpen en volgde een opleiding bij Carolus Duran in Parijs. In 1886 sloot hij zich aan bij “Als ik Kan” in Antwerpen en was hij een van de oprichters van L’Art Indépendant in Antwerpen. In 1888 werd hij lid van de progressieve postmodernistische groep Les Vingt. Hij ontmoette Georges Seurat (1859-1891) en Paul Signac (1863-1935) in deze periode. Hij werd werk sterk door het werk van Vincent van Gogh (1853-1890) beïnvloed.

In 1892 stopt hij met schilderen en concentreerde hij zich op ontwerpen. Hij was gefascineerd door de hervormingsideeën van John Ruskin (1819-1900) en William Morris. In 1892 stelde hij borduurwerk tentoon op het salon Les Vingt. Ook ontwierp hij diverse ornamenten voor boeken en kranten.

In 1894 publiceerde hij Déblaiements d’art. Hierin pleitte hij voor de samensmelting van de kunsten. Hij doceerde Arts d’lndustrie et d’Ornamentation aan de universiteit van Brussel. Ondanks het feit dat hij zich later in zijn carrière, verzette tegen het begrip industriële vormgeving.

In 1895 ontwerp hij zijn eerste architecturaal ontwerp: het Bloemenwerf-huis dat hij voor zichzelf in Ukkel (bij Brussel) bouwde. Zowel Julius Meier-Graefe (1867-193S) de oprichter van het blad Dekorative Kunst in 1897) als Siegfried Bing brachten een bezoek aan het huis. Van de Velde ontwierp enige tijd later nog vier kamers voor de galerie van Bing, Maison L’Art Nouveau in Parijs.

In 1896 stelde hij een vertrek tentoon op de Salon de la Libre Esthétique. In 1897 opende hij het atelier Société de Henry van de Velde in Ixelles (bij Brussel), waar hij de meubelontwerpen maakte die datzelfde jaar op de “Internationale Kunstausstellung” van Dresden te bewonderen waren.

In 1899 ontwierp hij het interieur en de façade van La Maison Moderne, de winkel van Meier-Graefe in Parijs. Van de Veldes ontwerpen waren meer Engels geïnspireerd dan die van Victor Horta, wiens werk ontwerpen in art-nouveaustijl zich meer op de Belgische smaak richtten. Van de Velde verhuisde naar Berlijn, waar zijn minder decoratieve, maar functionelere ontwerpen, zeer gewaardeerd werden. Zijn ontwerpen werden door het Hohenzollern Kunstgewerbehaus van Wilhelm Hirschwald gemaakt.

In 1900 ontwierp hij interieurs voor het tabaksbedrijf Havana in Berlijn. In 1901 ontwierp hij de interieurs van de keizerlijke herenkapper François Haby. Beide ontwerpen vallen op door het evenwicht tussen expressie en functionaliteit.

In 1902 verhuisde Van de Velde naar Weimar. Hij werd er adviseur van groothertog Wilhelm Ernst. In 1903 richtte hij de entree en leeszaal van de Nietzsche-bibliotheek opnieuw in. In 1906 ontwierp hij de Weimar Kunstgewerbeschule.

Van de Velde was een toonaangevend vertolker van de Duitse Jugendstil in Weimar.
In 1908 werd hij benoemd tot directeur, bij de opening van de nieuwe School voor Toegepaste Kunsten. Hij werkte samen met de meubelmaker Scheidemantel. Juwelier Theodor Müller produceerde zijn kenmerkend vloeiende zilverontwerpen. In 1903 ontwierp Van de Velde een elegant en functioneel servies voor de Staatliche Porzellanmanufaktur Meissen.

Hij was medeoprichter van de Deutscher Werkbund. Hij was het oneens met Hermann Muthesius“ hang naar industriële standaardisering en verliet de Werkbund in 1914. In 1915 moest hij zijn functie van docent in Weimar neerleggen.

In 1917 emigreert hij naar Zwitserland. Hij ging er werken als zelfstandig architect. In 1926 leidde hij het Institut Supérieur d’Architecture (ISAD) in Brussel. Een functie die hij waarnam tot 1936.

In 1947 keert hij terug naar Zwitserland.
In 1956 publiceerde hij zijn memoires.

Van de Velde was een vroege en zeer invloedrijke propagandist van het Modernisme. Zijn jugendstil-ontwerpen liepen vooruit op het Functionalisme en de abstracte kenmerken van modern design.