Overzicht actieve loopbaan

Hector Guimard (1867-1942) studeerde in Parijs, van 1882 tot 1885 bij Eugène Train en Charles Génuys aan de École Nationale des Arts Décoratifs en in 1889 bij Gustave Gaulin aan de École des Beaux-Arts. Zijn eerste project was het interieurontwerp van het restaurant Au Grand Neptune in Parijs. Dit werd gevolgd door verscheidene opdrachten voor particuliere woningen in en rond de stad, waaronder Charles Jassedés villa (1893), die met zijn geïntegreerde interieur en exterieur werd ontworpen als Gesamtkunstwerk.

Daarna werd hij beïnvloed door de architectuur uit de Engelse Domestic Revival en de kronkelende art-nouveau-ontwerpen van Victor Horta en tussen 1894 en 1897 ontwierp hij het flatgebouw Castel Béranger in Parijs, dat met name was beïnvloed door de Neogotiek en de Henry II-stijl.

Guimard was de belangrijkste vertegenwoordiger van de Franse Art Nouveau en zijn Castel Béranger kan beschouwd worden als een manifest van deze stijl, in Frankrijk vaak ‘Style Guimard” genoemd.

Van 1899 tot 1901 voerde Guimard veel architectonische opdrachten uit, waaronder het Maison Coilliot in Lille (1898-1900), Castel Henriette in Sèvres (1899-1900) en het concertgebouw Humbert de Romans (1898-1900), waarvoor hij speciaal meubilair en toebehoren met een opmerkelijk organisch uiterlijk ontwierp.

Zijn beroemdste ontwerpen waren echter de gietijzeren ingangen van de Paris Métro (1903), de belichaming van de wervelende uitbundigheid van Art Nouveau.

In 1920 ontwierp Guimard zijn eerste gestandaardiseerde meubelstukken voor serieproductie en jaar later ontwikkelde hij woonruimte voor arbeiders en een flatgebouw met gestandaardiseerde elementen.

Met de opkomst van Art Deco in de jaren ‘20 raakte Guimards werk, evenals dat van veel andere art-nouveau-ontwerpers, uit de mode en in relatieve vergetelheid.
In 1938 emigreerde hij naar New York.