Duitsland  I  designer  I

Richard Riemerschmid (1868-1957)
Van 1888 tot 1890 studeerde Richard Riemerschmid aan de Akademie der Bildenden Künste in München. Daarna werkte hij als schilder in München.

In 1895 ontwierp hij zijn eigen huis met interieur. Hij ontwierp een affiche voor de Beierse expositie van 1896 in Neurenberg en in 1897 stelde hij een wandkleed, een dressoir en gebrandschilderd glas tentoon op de Glaspalast-tentoonstelling in München.

In 1987 richtte hij samen met Hermann Obrist, Bernhard Pankok en Bruno Paul de Vereinigte Werkstätten für Kunst im Handwerk in München op. Zij maakten vernieuwende en goed uitgevoerde designs.

In 1898 en later ontwierp Riemerschmid meubilair voor het atelier, zoals de eikenhouten stoel voor een muziekkamer. Deze was voor het eerst te zien op de expositie van 1899 in Dresden. Daarna ontwierp hij meubilair voor Obrist en werkte hij met Obrist aan een kamer voor een kunstverzamelaar. Deze kamer was in 1900 werd tentoongesteld op de Exposition Universelle et Internationale in Parijs.

Van 1900 tot 1901 werkte hij aan de inrichting van het nieuwe theater in München. Hij had de leiding over de Kunstgewerblicher Meisterkurs van het Bayerisches Gewerbemuseum in Neurenberg van 1903 tot 1905.

In 1902 begon hij voor de Dresdner Werkstätten für Handwerkskunst te ontwerpen.

Vanaf 1905 paste hij standaardiseringsmethoden toe op een meubelcollectie, bestemd was voor serieproductie en dat de naam Machinenmöbel kreeg. Het werd gemaakt door de ateliers in Dresden. Dit revolutionaire meubilair, was het resultaat van onderzoek dat hij had gedaan met zijn schoonbroer Karl Schmidt (1873-1948). Ze zochten naar productieprocessen voor betaalbaar meubilair.

Riemerschmid was in 1907 medeoprichter van de Deutscher Werkbund. Hij was een van de actiefste leden.

In 1914 stelde hij zijn werk tentoon op de Deutsche Werkbundausstellung van Keulen.

Van 1907 tot 1913 werkte hij aan het ontwerp van de eerste tuinstad van Duitsland, Hellerau. Hij bouwde hier diverse kunstenaarsateliers.

Van 1913 tot 1924 was hij hoofd van de Kunstgewerbeschule in München.

In 1913 organiseerde hij een tentoonstelling van zijn bouwkundige projecten.

Hij was lid van 1918 tot 1919 van de “Künstlerrat der Stadt” in München.

Hij was voorzitter van de Deutscher Werkbund van 1921 tot 1926.

Hij was hoofd van de Kölner Werkschulen (School voor Toegepaste Kunsten). Toen hij in 1931 terugkeerde naar München vestigde hij zich als zelfstandig kunstschilder en architect en maakte werk in de neoklassieke stijl.

Zijn ontwerpen voor industriële productie, die zich onderscheidden door hun rationele maar sierlijke vormen, waren zeer invloedrijk. Zijn methode omvatte het combineren van de artistieke inspanning van de Arts & Crafts-beweging met de industriële standaardisering van het Modernisme met als doel kwalitatief uitstekende en toch betaalbare producten te maken.