François Eugène Rousseau (1827-1891) erfde een atelier aan de Rue Coquillère in Parijs, waar men porselein en faïence maakte.

In 1866 ontwierp hij een aardewerken servies, geïnspireerd op de tekeningen van Félix Bracquemond (1833-1914), die zich op zijn beurt had laten inspireren door Japanse houtsnijwerken van bijvoorbeeld Hokusai.

Aanvankelijk werkte Rousseau samen met Louis Salon, maar vanaf 1869 werkte hij samen met Ernest-Baptiste Léveillé. Ze openden een winkel, en verkochten hun eigen glas werk, dat was ontleend aan de vormen en decoratieve motieven van kunst vormen uit het Verre en Midden-Oosten en soortgelijk werk van glasontwerpers als Philippe-Joseph Brocard (actief van 1867 tot 1890).

Rousseau werd bekend door zijn gebruik van craquelé en “gelaagd” glas. Craquelé is een 16e eeuwse Venetiaanse techniek, waarbij men het glas tussen twee verhittingen door onderdompelt in koud water. Gelaagd glas is een 18e-eeuwse Chinese techniek, waarbij men in matglas krast om de onderliggende laag doorschijnend glas zichtbaar te maken.

Rousseau was een van de eerste voorvechters van het Estheticisme op het Europese vasteland. Zijn glasontwerpen, die werden gedecoreerd door onder andere Eugène Michel en Alphonse Georges Reyen, deden niet alleen de interesse voor decoratief glaswerk herleven, maar hadden ook een grote invloed op de latere Art Nouveau.