Overzicht actieve loopbaan

Duitsland l Antiekhandelaar  I  Parijs & New York  |

Siegfried Bing (1838 – 1905) werkte tot het uitbreken van de Frans-Duitse Oorlog in een keramiekfabriek in Hamburg. Omdat de vraag naar Oosterse waren en Japanse kunst enorm steeg, opende hij in 1877 een oosters warenhuis in Parijs. Arthur Liberty deed dit al twee jaar eerder in Londen. Hij raakte bevriend met ontwerper Louis Comfort Tiffany en begon diens glaswerk te verkopen.

In 1895 opende Bing zijn warenhuis “l’Art Nouveau” in de Rue de Provence 22, waar hij naast geïmporteerde Oosterse kunst ontwerpen van onder anderen Émile Gallé en René Lalique verkocht. Het zou zeer invloedrijk worden voor de toen heersende nieuwe stijl. De term Art Nouveau komt van Bings bedrijf, dat deze op organische vormen geïnspireerde internationale stijl steunde. In Italië heette de nieuwe stijl: ‘stile Liberty”, naar Liberty & Co.).

Bing verkocht ook textiel en metaalwerk van W.A.S. Benson (1854-1924) aan Liberty & Co. en Morris & Co. Bing exposeerde zijn Pavillon de l’Art Nouveau op de Exposition Universelle et Internationale de Paris in 1900. Het werd een groot succes. Het paviljoen bestond uit zes vertrekken, ontworpen door Georges de Feure, Eugène Gaillard en Edward Colonna (1862-1948). De twee interieurs van De Feure werden geprezen in The Studio.

In 1903 wijdde Bing een hele expositie aan zijn werk. Bing verkocht ook werk van de kunstenaars Henri Toulouse-Lautrec (1864-1901), Édouard Vuillard (1868-1940) en de ontwerpers Alexandre Charpentier (1856-1909) en Auguste Delaherche (1857-1940), evenals panelen van gebrandschilderd glas van Pierre Bonnard (1867-1947), geproduceerd door Tiffany.

In 1887 werd er in New York een Amerikaans filiaal van het “Maison de l’Art Nouveau” geopend door John Getz. In 1900 verkocht Siegfried Bing Amerikaanse ontwerpen in Europa. In 1905 nam zijn zoon Marcel het beheer van de winkel over. Bing kon zich van dan af aan concentreren op de antiekhandel.

In 1888 gaf hij het tijdschrift : “Le Japon Artistique” uit. Het zou maandelijks verschijnen en er werden 35 uitgaven gepubliceerd. De laatste uitgave verscheen in 1891.