Overzicht actieve loopbaan

Ierland/Frankrijk  I  Designer van interieur, meubels en lampen  I  www.classicon.com

Eileen Gray  (1879-1976) studeerde van 1898 tot 1902 aan de Slade School of Fine Art in Londen. Ondertussen leert ze de techniek om lakwerk te vervaardigen in de meubelmakerij van D. Charles in Dean Street. In 1900 kwam ze een eerste keer naar Parijs. Tussen 1902 tot 1905 volgde ze opleidingen aan de École Colarossi en de Académie Julian. In 1907 betrok ze een appartement op Rue Bonaparte 21 in Parijs. Ze woonde er tot ze stierf in 1976.

In Frankrijk leerde ze oosterse lakwerktechnieken van de Japanse ambachtsman Seizo Sougawara.
Vanaf ca. 1910 ontwierp Gray gelakte schermen en panelen met figuratieve motieven en in 1913 exposeerde ze haar werk op de Salon des Artistes Décorateurs.

Haar ontwerpen trokken de aandacht van Jacques Doucet, couturier en kunstverzamelaar Hij werd haar eerste grote klant.
Voor hem voerde ze verschillende opdrachten uit. Zoals het scherm Le Destin (1914) en de tafel Lotus (1915).
In 1915 vertrok ze met Sougawara naar Londen en verbleef daar twee jaar.
In 1917 keerde ze terug naar Parijs.

In 1919 kreeg ze haar eerste volledige interieuropdracht voor het appartement van Mme Mathieu Lévy. Hiervoor ontwierp ze haar beroemde gelakte blokschermen. In 1922, opende Gray een winkel, de Galerie Jean Désert. Ze had toen al veel exclusieve opdrachten in art déco-stijl uitgevoerd voor rijke klanten.

In datzelfde jaar exposeerde ze in Amsterdam, waar ze de aandacht trok van De Stijl architect Jan Wils (1891-1972). Nederland bewonderde haar ontwerp voor een “slaapkamer-boudoir voor Monte Carlo”, dat te bezichtigen was op de Salon des Artistes Décorateurs in 1923. Deze bewondering was wederzijds toen Gray later in dat jaar een tentoonstelling van Nederlandse vormgeving in Parijs bezocht. Hierdoor werd haar werk meer en meer beïnvloed door de zuivere geometrische vormen van De Stijl.

In 1924 maakten ze samen met architect Jean Badovici (1893-1956) een studiereis om modernistische architectuur te bekijken. Hij wist haar te overhalen om architect te worden. Vervolgens ontwierp ze een modernistisch huis in Roquebrune (1926-1929). Hiervoor ontwierp ze bijpassend rationeel meubilair, waaronder de stoel Transat (1925-1930) en een tafel van stalen buizen en glas.

In 1930 ontwierp ze het interieur van Badovici’s appartement. In 1934 voltooide ze het huis voor eigen gebruik, de Tempe a Pailla in Castellar.

In 1937 exposeerde ze in Le Corbusiers Pavillon des Temps Nouveaux. Een voorstel voor een Centre des Vacances werd nooit uitgevoerd.
Hierna raakte Gray in de vergetelheid. In 1970 kocht de Amerikaanse verzamelaar Robert Walker haar ontwerpen op.
Dit was de aanzet tot een vernieuwde belangstelling voor haar werk.

Haar klassieke designs zijn: de E 1027 bijzettafel, de Tube Light staande lamp en de Monte Carlo bank. De eenvoudige geometrie en heldere lijnen van deze ontwerpen scheppen een esthetische schoonheid die maar weinig designers hebben kunnen realiseren.

Tijdens haar studieperiode werd ze enorm beïnvloed door Japans design. Ze was vooral geïnteresseerd in lakwerk. En wist dit te verwerken in Art Deco geïnspireerde meubels en accessoires. Nog voor de toonaangevende designers Marcel Breuer en Ludwig Mies van der Rohe van zich deden spreken met hun buisvormige stalen meubels was Gray’s al bezig met buisvormige stalen meubels. Het was een ware revolutie in het twintigste-eeuws designwereldje. Buisvormig staal in fabrieken en ziekenhuizen was in deze periode al ingeburgerd. Maar voor woonkamers werd dit nog niet geaccepteerd.

Gray bewees met haar Day Bed deze gedachte niet juist was. Dit ongewone bed wordt aantrekkelijk enerzijds door zijn eenvoud en anderzijds door het combineren van een zachte bekleding met een buisvormige stalen onderstel.

In de jaren twintig werkte Gray samen met Le Corbusier en J. J. P. Oud, en begon meer tijd aan architectuur te besteden.
Haar eerste huis, E 1027, was haar belangrijkste gebouw het was een modernistisch meesterwerk, gelegen op een schilderachtige plek aan de rotskust bij Roquebrune, Monte Carlo in Frankrijk. Hiervoor ontwierp ze verschillende meubels.

Het is spijtig dat de waardering voor Gray’s enorme bijdrage aan productdesign pas kwam na haar dood.
De Ierse designer Eileen Gray wordt nu aanzien als een van de beste creatieve talenten van de jaren twintig.
Haar moderne creaties in chroom, staal en glas zijn opmerkelijk door hun sierlijke eenvoud.