Overzicht actieve loopbaan

Verenigde Staten  I  Meubeldesigners, architecten en filmmakers  I  www.eamesoffice.com

Charles Eames (1907-1978) & Ray Eames (1912-1988)

Charles Eames studeerde van 1925 tot 1928 architectuur aan Washington University in St. Louis. Hij werkte in zijn vakanties als tekenaar voor het architectenbureau van Trueblood & Graf.

In 1929 reisde hij naar Europa, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met architecten als Le Corbusier, Ludwig Mies van der Rohe en Walter Gropius.

In 1930 openden Charles Eames en Charles Gray een architectenbureau in St. Louis, waarbij later ook Walter Pauley zich aansloot. Hun bureau kreeg in 1934 geen opdrachten meer vanwege de depressie. Eames verliet St. Louis en verbleef korte tijd in Mexico.

In 1935 keert hij terug en begon hij een nieuw architectenbureau met Robert Walsh. In 1936 ontwierp hij Meyer House in Huntleigh Village. Hiervoor vroeg Eames de hulp van de Finse architect Eliel Saarinen. In 1937 ontmoette hij zijn zoon Eero Saarinen.

Eliel Saarinen zorgde in 1938 dat Eames een beurs voor de Cranbrook Academy of Art werd aangeboden. En hij ging dat jaar ontwerp en architectuur studeren.

In 1939 werd hij docent ontwerp. In 1940 werd hij hoofd van Cranbrooks afdeling industriële vormgeving. Ray Kaiser kwam dat jaar studeren op Cranbrook. Zij had schilderkunst gestudeerd aan de Hans Hoffmanns opleiding in New York. Dit was toen een belangrijk centrum voor de ontwikkeling van abstract Expressionisme. Bij Marianne Strengel (1909) studeerde ze weefkunst. En ze assisteerde Charles Eames en Eero Saarinen bij hun deelname aan de “Organic Design in Home Furnishings Competition”, die in 1940 werd gehouden in het Museum of Modern Art in New York.

Hun zitmeubelontwerpen zouden winnen. Ze gebruikten revolutionaire ultramoderne productietechnieken nml: het buigen van laminaat in complexe welvingen samen met een nieuw elektronisch hechtprocede, ontwikkeld door de Chrysler Corporation, waarmee hout aan metaal kon worden bevestigd.

Na de scheiding met zijn eerste vrouw, trouwde hij met Ray Kaiser. Het echtpaar verhuisde naar Californië. Daar ging Charles als decorontwerper werken voor MGM. In deze periode experimenteerden ze met buigtechnieken voor multiplex en ontwikkelden de “Kazaml Machine”: een pers die laminaat in complexe rondingen kon buigen.

In 1942 kregen ze van de VS opdracht multiplex armen en beenspalken en draagbaren te ontwerpen en richtten ze de Plyformed Wood Company op, die in een proefproductie vijfduizend spalken ging produceren.

Door financiële problemen moest Eames zijn bedrijf verkopen. Het bedrijf werd een onderdeel van de Evans Products Company in Detroit en kreeg de naam Molded Plywood Products Division. Charles werkte een tijdje als directeur onderzoek en ontwikkeling in deze divisie.

In 1945 werd een serie kindermeubelen van gebogen multiplex, door de Eames ontworpen, geproduceerd. In 1946 hield het Museum of Modern Art een solotentoonstelling getiteld “New Furniture by Charles Eames”. De prototypen van Eames” beroemde serie multiplex stoelen (1945-1946) waren er te zien.

Eames moto was: “het meeste van het beste voor het minste naar het grootste aantal mensen te krijgen“. Eerst produceerde Evans de stoelen maar in 1949 werd de productie door Herman Miller overgenomen en ook gedistribueerd.

Voor een innovatieve serie stoelen van geperst fiberglas won Charles Eames, in 1948, de tweede prijs op MoMA’s “International Competition for Low-Cost Furniture Design”. Deze revolutionaire zitmeubelen waren bij de allereerste ongevoerde plastic zitmeubelen die in massa geproduceerd werden. Vooral een universele zitschelp die met verschillende onderstellen kon worden gecombineerd, was bijzonder invloedrijk.

In de jaren ‘50 en “60 werkten Charles en Ray Eames samen met Herman Miller. Ze ontwierpen nog meer vernieuwend meubilair, waaronder hun serie zitmeubelen “Aluminium Group” (1958).

Ook hun architectuurprojecten zeer gewaardeerd. Charles Eames” en Eero Saarinens Case Study Houses nr. 8 en nr. 9, in Pacific Palisades en voltooid in 1949 zijn daar een voorbeeld van. Het eerste was ontworpen voor eigen gebruik en werd bekend als Eames House. House nr. 9 was ontworpen voor John Entenza, redacteur en uitgever van het tijdschrift Arts az. Architecture. John Entenza was ook sponsor van het project.

Het interieur van Eames House leek zeer licht en gaf een gevoel van ruimte. Het was gedecoreerd met een eclectische en kleurrijke verzameling van objecten, speelgoed, vliegers, oosterse spullen. Ze vermenselijkten de moderne esthetiek van het interieur.

Charles en Ray Eames werden ook bekend omwille van hun vele korte films. Ze maakten A Communications Primer (1953), Tops (1969) en Powers of Ten (1977), als begeleiding van hun vele tentoonstellingen. Hun tentoonstellingsontwerpen blonken uit omdat ze erin slaagden complexe ideeën op speelse, maar krachtige wijze over te brengen via verschillende media.

Hun multimediapresentatie en hun historische tentoonstellingen waren zeer invloedrijk. Ze waren ook pioniers van de multimediapresentatie en hun historische tentoonstellingen en tv-presentaties, zoals Mathematica (1961), Nehru: His Life and His India (1965), A Computer Perspective (1971), Copernicus (1972) en The World of Franklin and Jefferson (1975-1977), Glimpses of the USA (1959)

Met hun ontwerpen, films en fotografie creëerden ze een opwindende visuele taal, die zowel in de VS als in het buitenland bijzonder veel invloed had. In hun werk gaven ze aandacht aan waarden als gepastheid, sociale moraliteit, egalitarisme, optimisme, informaliteit en dematerialisme. Hoewel hun boodschap Amerikaans was, genoten ze algemene goedkeuring, omdat ze een acceptabel gezicht van het Modernisme toonde.

Hoewel ze beiden door dezelfde morele verplichtingen gedreven werden en een grote affiniteit met structuur hadden, benaderde Charles design vanuit de hoek van technologie, materiaal en productie. Ray legde meer de nadruk op formele, ruimtelijke en esthetische overwegingen. Ze waren de grootste vertegenwoordigers van Organic Design.