Overzicht actieve loopbaan

Zweden  I  Architect en meubel- en productdesigner  I  www.svenskttenn.se

Josef Frank  (1885-1967) groeide op en genoot een opleiding architect in Wenen. Van 1925 tot 1934 richtte hij samen met Oskar Wlach een interieurontwerpbedrijf op, genaamd “Haus und Garten”. Josef Frank, die in 1934 naar Zweden emigreerde, behoorde tot de elite van de Europese modernisten

Hij werd er hoofdontwerper van de interieurontwerpfirma Svenskt Tenn in Stockholm. Hij ontwierp stoffen voor het bedrijf, zoals Vegetable Tree (1944), en meubilair dat was geïnspireerd op de 19e-eeuwse Britse Arts & Crafts en op Weense ontwerpen van rond 1900. Hij probeerde niet, zoals zijn tijdgenoten Walter Gropius en Le Corbusier, interieurs op een radicale manier te rationaliseren. Een huis was volgens hem geen machine

Van 1941 tot 1943 doceerde hij aan de New School for Social Research in New York. Hij publiceerde in 1930 Architektur als Symbol en in 1958 Accidentism. Josef Frank wordt samen met Carl Malmsten (1888-1972) en Bruno Mathsson beschouwd als een van de drie “klassieke” Zweedse ontwerpers.

Als een van de eerste vertegenwoordigers van het Scandinavisch Modernisme was hij zeer invloedrijk. Hij verwierp functionalistische dogma’s. Zijn werk was modern en de zuiverheid van vorm was kenmerkend voor hem. Zijn meubelen hadden harmonieuze verhoudingen en waren gemaakt met groot vakmanschap. Bruikbaarheid en comfort stonden centraal. Hij was een voorbeeld voor de jongere generatie Scandinavische meubelontwerpers.

Hij deelde kamers in alsof “het toeval de belangrijkste rol had gespeeld”. Hij beschouwde purisme als kleurloos. De producten van de Swedish Arts and Crafts Association, die gebaseerd waren op Bauhausprincipes, vond hij als saai.

Zijn designs veroorzaakten een sensatie op de Golden Gate International Exposition in San Francisco en de New York’s World Fair. Hier beweerde men dat hij de Scandinavische stijl uitgevonden had.

Estrid Ericson, zijn beschermvrouw en collega, benoemde hem tot hoofddesigner van haar meubelbedrijf Svenskt Tenn. Hij ontwikkelde een designesthetiek die kleurrijk, geestig, verrassend en vooral helemaal nieuw was. Dit is duidelijk waar te nemen in zijn Blue Chest en de in elkaar gestrengelde kroonkandelaar Knuten.

Hij gebruikte vaak noten- en mahoniehout in zijn designs in plaats van het toen meer gebruikelijke berken- of iepenhout. De weelderig vloeiende lijnen van zijn bijzonder ruime bank Liljevalch (1934), werden met zeer gemengde en negatieve gevoelens onthaald.

Hij, was geïnspireerd door Oosterse en vooral Chinese meubels. Hij vond lichte, natuurlijke materialen zoals riet en rotan charmant. De Engelse Windsor chair was een van zijn lievelingsmodellen. Zijn meubels waren meestal licht en luchtig. Ze werden ontworpen om kamers open en ruim te laten lijken.

Frank maakte tijdens zijn carrière tweeduizend meubels, en zeer veel textieldesigns.

Onder zijn leiding ontwikkelde Svenskt Tenn een ongekende variatie aan meubels en materialen en hield zich aan zijn motto: “Welke stijl we ook kiezen, barok of buisvormig staal, is niet belangrijk. Het modernisme heeft ons vrijheid gegeven.”