Nathalie du Pasquier (1957-  )  reisde van 1975 tot 1978 door Afrika, Australië en India. Na haar terugkeer naar Bordeaux studeerde ze een jaar lang tekenen en ontwerpen en verhuisde toen naar Italië, waar ze eerst in Rome en later in Milaan ging wonen.

Een jaar later voegde ze zich als textielontwerpster bij Studio Rainbow en van 1981 tot 1988 ontwierp ze heldere, kleurige postmoderne bekledingsstoffen, laminaten, meubilair en keramiek voor Memphis.

Vanaf 1982 werkte ze tevens als bedrijfsontwerpster voor kledingfabrikant Fiorucci, die toen toonaangevend was in de new-wavemode.

In 1984 produceerden Du Pasquier en haar man George Sowden (ook ontwerper voor Memphis) een serie lampen voor Arc 74 getiteld “Objects for the Electronic Age”, en in 1988 werkten ze opnieuw samen aan een serie felgekleurde klokken, Neos, voor Lorenz.

Toen Memphis in 1988 werd opgeheven, begonnen ze een ontwerpbureau in Milaan, dat architectonische projecten uitvoerde en zich bezighield met het ontwerp van stoffen, tapijten, keramiek en metaalwerk. Tot du Pasquiers klanten behoorden Elio Palmisano, Maison des Couteliers, Lorenz, Pink Dragon, Missoni, Esprit en NAS Oleari.

In 1989 verruilde ze het ontwerpen tijdelijk voor schilderen en werd ze benoemd tot conservator van het Musée des Arts Décoratifs in Bordeaux.

Du Pasquiers ontwerpen met drukke patronen en felle kleuren zijn geïnspireerd op verschillende Afrikaanse, Indiaanseen Australische stamculturen door diverse stijlen Kubisme, Art Deco en Futurisme evenals aspecten van de massacultuur graffiti en science-fictionstripboeken.

De levendigheid en het eclecticisme van haar textiel- en laminaatontwerpen droegen sterk bij aan de verfrissende en jeugdige vitaliteit van Memphis en gaven de productie van de groep een sterke visuele identiteit.