Pop-Art
Historiek
Pop-art (1958-1972) is een afkorting van “popular art”. Deze beweging bestond vooral in de VS en Engeland en was een reactie op de abstracte schilderkunst die pop-artkunstenaars te intellectualistisch en elitair vonden. Ze gebruikten liever afbeeldingen van alledaagse voorwerpen zoals Andy Warhols soepblikken, Roy Lichtensteins strips en werkten met cartoonachtige, bolle lettertypes en lichtgevende bonte kleuren. Warhals seriegrafie, een fotorealistische massaproductietechniek voor het maken van prenten, was typerend voor pop-art.
Geïnspireerd door massaconsumptie en populaire cultuur trokken aanhangers de regels van good design in twijfel.
Ze wezen de ideeën van het modernisme af en zetten daar hun eigen uitgangspunten tegenover: plezier, verandering, variëteit, oneerbiedigheid en wegwerpbaarheid. Pop doorbrak de traditionele scheidslijn tussen beeldende en commerciële kunst en drong spontaan de media en reclame binnen.
Een voorbeeld hiervan zijn de platenhoezen die in de jaren ‘60 werden gemaakt, zoals het ontwerp van Peter Blake en Jann Howarth uit 1967 voor Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band van de Beatles. Kunstenaars als Warhol en David Hockney vonden inspiratie in “lage kunst”: reclame, verpakking, strips en televisie.
Ze stapten met hun verwijzingen naar massacultuur regelmatig over op het ontwerpen van interieurs, muurschilderingen, behang en postersen creëerden in kunst en design een hele nieuwe wereld van frivoliteit en plezier.
De Independent Group, die in 1952 in Londen werd opgericht, was de eerste stroming die oog had voor de opkomende consumentencultuur in de VS. Deze ontwerpers, die als doelgroep een nieuw slag designbewuste jonge professionelen hadden, beseften plotseling dat ze een frissere en alternatieve aanpak moesten hebben dan die van good design in de jaren ‘50 en popdesign was de beste oplossing. Terenee Conran verwoordde het als volgt: “Ergens halverwege de jaren ‘60 veranderde “nodig hebben” in “willen hebben” ( … ).
Ontwerpers werden belangrijker voor het produceren van hebbedingen dan voor functionele producten.” Product styling werd de rigueur waardoor de wegwerpcultuur die we nu als norm accepteren, werd gestimuleerd. Plastic was voor de meeste ontwerpers het ideale materiaal.
Ze gebruikten felle kleuren en krachtige vormen die bij jongeren in de smaak vielen. De producten waren goedkoop en vaak van slechte kwaliteit, maar wegwerpbaarheid werd al snel onderdeel van de aantrekkelijkheid, want maker en consument kozen niet voor duurzaamheid maar voor vervangbaarheid. Dit was tegengesteld aan alles waar het modernisme voor stond.
Peter Murdochs Kinderstoel polka dot vlekkerige (1963) en de PVC Blow stoel van De Pas, D’Urbino, Lomazzi en Scolari (1976) Waren Voorbeelden van de wegwerpbaarheid van Veel pop-art.
De vele gimmicks die toen op de markt kwamen, waaronder papieren kleding, waren de belichaming van de wegwerpcultuur van de jaren ‘60. Popdesign had grote invloed op de wereld van kunst en vormgeving. Het liet zich door alles inspireren, van art nouveau en art deco tot futurisme, surrealisme, op-art, psychedelia, kitsch en space age, maar het was niet duurzaam. Door de oliecrisis begin jaren ‘70 ontstond de behoefte aan een rationelere benadering van design en pop-art zelf werd vervangen door de herwaardering van ambachtelijkheid.
Belangrijkste kenmerken
- Felle regenboog kleuren
- Gewaagde vormen
- Gebruik van plastic
- Herhaling
- Geïnspireerd door massaconsumptie en populaire cultuur
- Stelt openlijk vragen bij de voorschriften van good designen wijst het modernisme en zijn uitgangspunten af
- Nadruk op plezier, verandering, variëteit, oneerbiedigheid en wegwerpbaarheid
- Goedkoop en vaak van slechte kwaliteit: stelde vervangbaarheid boven duurzaamheid
Zwitserse school
Trendsetters en actoren
Adrian Frutiger (1928- 2015), Ontwerper
Pop Art
Trendsetters en actoren
Peter Murdoch (1949- ) , Ontwerper
Space Age
Trendsetters en actoren
Eero Aarnio (1932- ) Ontwerper
Olivier Mourgue (1939- ) Ontwerper
Marco Zanuso sr. (1916-2001) Ontwerper
Richard Sapper (1932- 2015) Ontwerper
Via onderstaande links
vindt u objecten
op het internet
uit een stijlperiode
of van een designer
Pop-Art
te koop
op het internet
WIENER SECESSION
Otto Prutscher
DEUTSCHER WERKBUND
Bruno Paul
DE STIJL
Theo van Doesburg
Jacob Johannes Pieter Oud
Gerrit Thomas Rietveld
ART DECO
JacquesEmile Ruhlmann
René-Jules Lalique
A.M. Cassandre
Donald Deskey
BAUHAUS
New Bauhaus Chicago
Hochschule für Gestaltung
Marcel Lajos Breuer
László Moholy–Nagy
Marianne Brandt
Mart Stam
DE BELANGRIJKSTE
STIJLPERIODES & DESIGNERS
Klik op onderstaande linken om
de infopagina’s te raadplegen
op deze website
Arts And Craftsbeweging
William Morris
A.W.N. Pugin
Arthur Heygate Mackmurdo
Charles R. Ashbee
Gustav Stickley
Esthetic Movement
Edward William Godwin
Louis Comfort Tiffany
François Eugène Rousseau
Christopher Dresser
Art Nouveau
Hector Guimard
Emile Gallé
Louis Majorelle
Victor Horta
Henri van de Velde
Charles Rennie Mackintosh
Richard Riemerschmid
Josef Franz Maria Hoffmann
Otto Wagner
Josef Maria Olbrich
Koloman Moser
Antonio Gaudy y Cornet
Modernisme
Charles Edouard Jeanneret
Le Corbusier
Adolf Loos
Peter Behrens
Walter Adolph Gropius
Ludwig Mies van der Rohe
Secession
Wiener Werkstätte
Deutscher Werkbund
Gustav Klimt
Otto Prütscher
Bruno Paul
Art Deco
JacquesEmile Ruhlmann
René Jules Lalique
Donald Deskey
De Stijl
Theo van Doesburg
Jacob Johannes Pieter Oud
Gerrit Thomas Rietveld
Bauhaus
Marcel Lajos Breuer
László Moholy Nagy
Marianne Brandt
Mart Stam
Moderne Stijl
Karl Emanuel Martin Kern Weber
Eileen Moray Gray
Walter Dorwin Teague
Raymond Fernand Loewy
Streamlining
Henry Dreyfuss
Organic Design
Frank Lloyd Wright
Charles Alvar Aalto
Eero Saarinen
Charles Eames & Ray Eames
Pierre Paulin
Internationale Stijl
Philip Cortelyou Johnson
Modern Scandinavisch Design
Bruno Mathsson
Josef Frank
Arne Jacobsen
Verner Panton
Henning Koppel
Borge Mogensen
HansJorgen Wegner
Tapio Veli Ilmari Wirkkala
Timo Sarpaneva
Zwitserse School
Adrian Frutiger
Space Age
Eero Aarnio
Olivier Mourgue
Marco Zanuso sr.
Richard Sapper
Antidesign
Alessandro Mendini
Michele de Lucchi
Ettore Sottsass jr.
Hightech
Norman Foster
Ward Bennett
Postindustrialisme
Tom Dixon
Ron Arad
Postmodernisme
Mario Botta
Andrea Branzi
Nathalie du Pasquier
Aldo Rossi
Matteo Thun
Shiro Kuramata
Micael Graves
Alessandro Mendini
April Greiman
Deconstructivisme
Frank Owen Gehry
Daniel Weil
Ross Lovegrove