Duitsland  I  Product- en lampendesigner  I  http://www.andreabranzi.it/

Andrea Branzi  (1938-  )  studeerde architectuur in zijn geboortestad Florence, waarna hij met Paolo Deganello, Gilberto Corretti (1941) en Massimo Morozzi (1941) de Radical Design-groep Archizoom oprichtte. Deze groep, opgericht in 1966, produceerde veel anti-design-meubilair dat bijzonder invloedrijk was, zoals het kitscherige zitmeubel Safari (1968) en de ironische stoel Mies (1969).

Branzi was ook betrokken bij Archizooms architecturale projecten, zoals No-Stop City, en van 1972 tot 1975 schreef hij veel theoretische teksten voor het tijdschrift Casabella. Branzi vestigde in 1973 een ontwerpbureau in Milaan en exposeerde in 1976, 1978 en 1980 op de Biennale in Venetië.

Samen met Michele De Lucchi en Paola Navone (1950) organiseerde hij in 1977 de historische tentoonstelling “Il Disegno Italiano degli anni 50” voor Centrokappa in Naviglio, Milaan, die de bijdrage van het naoorlogse Italiaanse design herwaardeerde en daardoor een enorme invloed op het Italiaanse ontwerp van de jaren ‘80 had. In 1979 vestigde Branzi zich in Milaan, waar hij exposeerde bij Studio Alchimia.

Tot zijn ontwerpen uit de jaren ‘80 behoren de bank Century (1982) en de boekenkast Magnolia (1985), evenals keramiek voor Memphis. In de jaren ‘90 ontwierp hij rationeler meubilair voor Zanotta, zoals zijn stoel Niccola (1992).

Van 1982 tot 1983 was hij hoogleraar design aan de Università di Palermo en in 1983 werd hij benoemd tot educatief directeur van de post-doctorale designopleiding Domus Academie in Milaan. In de vier jaren daarna was Branzi redacteur bij het tijdschrift Modo en was hij korte tijd directeur van het designtijdschrift Domus.

In 1985 ontwierp Branzi zijn meubelreeks Animali Domestici en twee jaar later publiceerde hij een boek met dezelfde titel. In deze publicatie stelde hij dat er nieuwe relaties tussen mens en milieu moesten worden opgebouwd en dat het redelijk was om meubilair op één lijn te plaatsen met huisdieren. In 1987 kreeg Branzi de Compasso d’Oro voor zijn bijdrage aan het design.

Sinds 1991 is hij directeur van de Domus Design Agency in Tokyo en van 1991 tot 1993 nam hij deel aan het project “Citizen Office” van het Vitra Design Museum. Aan het einde van de jaren tachtig ontving Andrea Branzi de Compasso d’Oro, de meest begeerde designprijs in Italië.

Hij werd niet alleen voor zijn werk als designer en architect geëerd, maar ook wegens zijn theoretische bijdragen. Hoewel hij neigt naar het intellectuele, werkt hij al meer dan dertig jaar als productdesigner (onder zijn klanten zijn toonaangevende Italiaanse bedrijven zoals Artemide, Cassina, Poltronova, Zanotta en Alessi) en heeft nooit de fundamentele conceptuele kwesties rond zijn discipline uit het oog verloren.

Hij kon zich intellectueel uitleven in zijn functie als hoofdredacteur van het tijdschrift Modo. Branzi is nog steeds meer geïnteresseerd in de taal van objecten dan de kwestie van stijl.

In de jaren zestig was hij, als medeoprichter van de Archizoom-groep, een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Radical Design beweging. Archizoom hield zich bezig met praktische kritiek op het functionalisme met bijvoorbeeld de ironische Mies stoel (voor Poltronova), maar ontwikkelde ook visionaire architecturale projecten als No Stop City.

Halverwege de jaren zeventig was Branzi betrokken bij het Global Tools project (gepland als een serie experimentele designlaboratoria) en later bij de legendarische designgroepen Studio Alchimia en Memphis. Zijn recente projecten, waaronder de Tano tafelbladverlenging, maken nog steeds indruk.